TÍTULO:Ilustrísima
AUTOR: Carlos Casares
A historia está ambientada a principios do
século XX, seino pola influencia da igrexa no poboación, é sobre todo pola
aparición das ideas da Ilustración. O autor neste libro fai unha critica moi sutil
a igrexa, e faina simplemente ca aparición dun cinematógrafo nunha vila.
O protagonista
do libro é Fernado, un bispo cunhas ideas conservadoras. Este ten varios
opositores na igrexa que son Don
Telesforo, que é un cura cunhas ideas máis cerradas que o bispo, e Don Xenaro,
que é outro cura que nun principio apoia ao bispo pero que despois se cambia de
bando e apoia a Don Telesforo.
A trama
transcorre arredor dun cinematógrafo que van instalar na vila, é unha cousa
novidosa para o pobo, pero que ao bispo non lle transmite confianza, xa que leu
na prensa que noutras vilas houbera problemas con estes. Por iso aproveita a
súa influencia para dicirllo aos fieís que o cinematógrafo é un invento que vai
en conta da relixión. Non conforme o bispo, decide agocharse tras un abrigo, é
facer un recorrido máis longo do común para acudir a estrea do cinematógrafo,
sen ser descuberto. Séntase na sala de proxeción e agarda alí ate o seu remate.
Sae da sala sorprendido polo que veu, pero a pesar diso decide seguir dicindo
que é un invento do demo. A raíz disto entre Don Telesforo e Don Xenaro envían
a un xornal, que o bispo lía sempre, unha carta no seu nome dicindo que o
cinematógrafo era un gran invento. Isto cabreou moito ao bispo, ata tal punto
que, chamou ao redactor do xornal para que lle deixase escribir unha carta
conforme el nunca asinara a carta a favor do invento. O redactor non quixo
publicarlle a súa carta, polo que o bispo chamou a outro xornal, no cal se
publicou a súa carta. A publicación desta carta xerou un grande alboroto na
vila.
Tamén no libro
vemos outra historia que xira arredor dunha monxa chamada Sor Sabina. Esta era
unha seguidora fiel de Don Telesforo. Todo o mundo pensaba que facía milagres
por iso a trataban coma se fose unha santa. Pero o bispo non estaba de acordo
con isto xa que, o que en realidade lle pasaba a monxa é que tiña alucinacións
por non comer. Isto debíase a que seguía os consellos de Don Telesforo o cal
lle mandaba gardar xaxún.
O libro
gustoume moito a pesar de que ao principio tiven dificultades para comprendelo.
Paréceme que o autor fai unha critica a igrexa dunha forma moi sutil e ao mesmo
tempo acertada. Penso que che fai ver o cerrada que era a igrexa, aínda que
hoxe sega a ser bastante cerrada, e a maneira que tiñan para comerlle o coco a
xente.
É un libro que recomendo aos meus
compañeiros, e que necesita unha lectura calmada para poder comprender ben o
que o autor nos quere transmitir.
Margarita Vidal
Rodríguez 2ºBAC
Comentarios
Publicar un comentario